მართლა ივიწყებს ღმერთი ჩვენს ცოდვებს?

ბიბლია გვასწავლის, რომ ღმერთი მიმტევებელი ღმერთია და რომ ის გვაპატიებს ჩვენს ცოდვებს, თუ ჩვენ მოვინანიებთ და ვითხოვთ პატიებას. მაგრამ ნიშნავს ეს იმას, რომ ღმერთი რეალურად ივიწყებს ჩვენს ცოდვებს? პასუხი არის დიახ და არა.

დიახ, ღმერთი აპატიებს ჩვენს ცოდვებს

ბიბლია ამბობს, რომ ღმერთი არის მიმტევებელი და რომ ის გვაპატიებს ჩვენს ცოდვებს, თუ ჩვენ მოვინანიებთ და ვითხოვთ პატიებას. ეს ნიშნავს, რომ ღმერთი არ გაიხსენებს ჩვენს ცოდვებს და არ დაგვიჭერს მათ. ის არ დაგვსჯის მათ გამო.

არა, ღმერთი არ ივიწყებს ჩვენს ცოდვებს

მიუხედავად იმისა, რომ ღმერთი გვაპატიებს ჩვენს ცოდვებს, ის არ ივიწყებს მათ. მან იცის ჩვენი ყველა ცოდვა და ახსოვს ისინი. ის ყოვლისმცოდნეა და მისთვის არაფერია დაფარული. მან იცის ჩვენი გული და ჩვენი აზრები.

დასკვნა

ღმერთი მიმტევებელი ღმერთია და ის გვაპატიებს ჩვენს ცოდვებს, თუ მოვინანიებთ და ვითხოვთ პატიებას. თუმცა, ის არ ივიწყებს ჩვენს ცოდვებს. მან იცის ჩვენი ყველა ცოდვა და ახსოვს ისინი. ის ყოვლისმცოდნეა და მისთვის არაფერია დაფარული.

დაივიწყე ეს. ჩემი გამოცდილებით, ხალხი იყენებს ამ ფრაზას მხოლოდ ორ კონკრეტულ სიტუაციაში. პირველი არის, როდესაც ისინი ცუდ მცდელობას აკეთებენ ნიუ-იორკის ან ნიუ-ჯერსის აქცენტისთვის - ჩვეულებრივ, ამასთან დაკავშირებითნათლიაან მაფია ან რაღაც მსგავსი, როგორც ' ფუჰგედაბუდიტი .

მეორე არის, როდესაც ჩვენ ვაპატიებთ სხვა ადამიანს შედარებით მცირე დანაშაულისთვის. მაგალითად, თუ ვინმე ამბობს: „ბოდიში, რომ ბოლო დონატი ვჭამე, სემ. ვერ მივხვდი, რომ არასოდეს მიგიღიათ.' მე შეიძლება ასე ვუპასუხო: „ეს არ არის დიდი საქმე. დაივიწყე ეს.

მსურს ყურადღება გავამახვილო ამ სტატიის მეორე იდეაზე. ეს იმიტომ ხდება, რომ ბიბლია გასაოცარ განცხადებას აკეთებს გზის შესახებ ღმერთი აპატიებს ჩვენს ცოდვებს -- ჩვენი მცირე ცოდვებიც და ჩვენი დიდი შეცდომებიც.

გასაკვირი დაპირება

დასაწყებად, გადახედეთ ამ გასაოცარ სიტყვებს ებრაელთა წიგნი :

რადგან ვაპატიებ მათ ბოროტებას
და აღარ გაიხსენებენ მათ ცოდვებს.
ებრაელთა 8:12

ეს ლექსი ახლახან წავიკითხე რედაქტირებისას ა ბიბლიის შესწავლა და ჩემი უშუალო აზრი იყო,ეს მართალია?მე მესმის, რომ ღმერთი გვართმევს მთელ ჩვენს დანაშაულს, როდესაც ის აპატიებს ჩვენს ცოდვებს და მე მესმის იესო ქრისტე მან უკვე მიიღო სასჯელი ჩვენი ცოდვებისთვის ჯვარზე მისი სიკვდილით. მაგრამ ღმერთი ნამდვილადდავიწყებარომ პირველ რიგში შევცოდეთ? ეს შესაძლებელია კიდეც?

როდესაც მე ვესაუბრე ზოგიერთ სანდო მეგობარს ამ საკითხზე - მათ შორის ჩემს პასტორთან - დავრწმუნდი, რომ პასუხი არის დიახ. ღმერთი მართლაც ივიწყებს ჩვენს ცოდვებს და აღარ ახსოვს ისინი, როგორც ბიბლია ამბობს.

ორი ძირითადი მუხლი დამეხმარა ამ საკითხისა და მისი გადაწყვეტის უფრო მეტად გააზრებაში: ფსალმუნი 103:11—12 და ესაია 43:22—25.

ფსალმუნი 103

დავიწყოთ მეფე დავითის, ფსალმუნმომღერლის ამ შესანიშნავი სიტყვებით:

რადგან ცა მაღლა დგას დედამიწაზე,
იმდენად დიდია მისი სიყვარული მის მოშიშთა მიმართ;
რამდენადაც შორია აღმოსავლეთი დასავლეთიდან,
აქამდე მან მოაშორა ჩვენი დანაშაული ჩვენგან.
ფსალმუნი 103:11—12

მე რა თქმა უნდა ვაფასებ ამას ღვთის სიყვარული შედარებულია ცასა და დედამიწას შორის მანძილთან, მაგრამ ეს არის მეორე იდეა, რომელიც საუბრობს იმაზე, ივიწყებს თუ არა ღმერთი ჩვენს ცოდვებს. დავითის თქმით, ღმერთმა გამოყო ჩვენი ცოდვები „როგორც შორია აღმოსავლეთი დასავლეთიდან“.

პირველ რიგში, ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ დავითი იყენებს პოეტურ ენას თავის ფსალმუნში. ეს არ არის გაზომვები, რომელთა რაოდენობრივი დადგენა შესაძლებელია რეალური რიცხვებით.

მაგრამ რაც მომწონს დევიდის სიტყვების არჩევაში არის ის, რომ ის უსასრულო მანძილის სურათს ხატავს. რაც არ უნდა შორს იმოგზაუროთ აღმოსავლეთში, ყოველთვის შეგიძლიათ კიდევ ერთი ნაბიჯის გადადგმა. იგივე ითქმის დასავლეთზეც. მაშასადამე, მანძილი აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის საუკეთესოდ შეიძლება გამოიხატოს როგორც უსასრულო მანძილი. განუზომელია.

და აი, რამდენად შორს მოგვაცილა ღმერთმა ჩვენი ცოდვები. ჩვენ სრულიად განცალკევებულები ვართ ჩვენი დანაშაულებისგან.

ესაია 43

ასე რომ, ღმერთი გვაშორებს ჩვენს ცოდვებს, მაგრამ რაც შეეხება დავიწყების ნაწილს? მართლა წმენდს ის მეხსიერებას, როცა საქმე ჩვენს ცოდვებს ეხება?

შეხედეთ, რა გვითხრა თავად ღმერთმა ესაია წინასწარმეტყველი :

22 მაგრამ შენ არ დამიძახე, იაკობ,
შენ არ დაიღალე ჩემთვის, ისრაელო.
23 შენ არ მომიყვანე ცხვარი დასაწვავად,
არც შენი მსხვერპლშეწირვით გამაგებინე.
მე არ დაგიმძიმებია მარცვლეულის შესაწირავი
არც საკმევლის მოთხოვნით დაგღალათ.
24 შენ არ გიყიდია ჩემთვის სურნელოვანი კალმასი,
ან შენი მსხვერპლშეწირვის მსხვილფეხა მომცა.
მაგრამ შენ დამამძიმე შენი ცოდვები
და დამღალე შენი დანაშაულებით.
25 მე ვარ ის, ვინც ასუფთავებს
შენი დანაშაულები, ჩემი გულისთვის,
და აღარ ახსოვს შენი ცოდვები.
ესაია 43:22-25

ამ მონაკვეთის დასაწყისი ეხება ძველი აღთქმის მსხვერპლშეწირვის სისტემას. ესაიას აუდიტორიაში შემავალ ისრაელელებმა, როგორც ჩანს, შეწყვიტეს საჭირო მსხვერპლშეწირვა (ან ისე გააკეთეს, რომ თვალთმაქცობა გამოავლინა), რაც ღმერთის წინააღმდეგ აჯანყების ნიშანი იყო. სამაგიეროდ, ისრაელები დროს ატარებდნენ იმას, რაც მათ თვალში იყო სწორი და ღვთის წინააღმდეგ სულ უფრო მეტ ცოდვას აგროვებდნენ.

ღმერთი ამბობს, რომ ისრაელებს არ 'დაღლილები' ემსახურებოდნენ ან დაემორჩილებოდნენ მას - რაც იმას ნიშნავს, რომ მათ დიდი ძალისხმევა არ გაუკეთებიათ თავიანთ შემოქმედსა და ღმერთს ემსახურათ. სამაგიეროდ, მათ იმდენი დრო გაატარეს ცოდვაში და აჯანყებაში, რომ თავად ღმერთი „დაიღალა“ მათი დანაშაულებით.

ლექსი 25 არის დამრტყმელი. ღმერთი შეახსენებს ისრაელებს თავის მადლს და აცხადებს, რომ ის არის ის, ვინც აპატიებს მათ ცოდვებს და ანადგურებს მათ ცოდვებს. მაგრამ ყურადღება მიაქციეთ დამატებულ ფრაზას: „ჩემი გულისთვის“. ღმერთი კონკრეტულად აცხადებდა, რომ აღარ ახსოვდა მათი ცოდვები, მაგრამ ეს არ იყო ისრაელების სასარგებლოდ - ეს იყო ღვთის სარგებლობისთვის!

ღმერთი არსებითად ამბობდა: „დავიღალე შენი ყველა ცოდვისა და სხვადასხვა გზების ტარებით, რომლებზეც შენ მეამბოხე. სრულიად დავივიწყებ შენს ცოდვებს, მაგრამ არაშენუკეთესად გრძნობა. არა, მე დავივიწყებ შენს ცოდვებს, რათა ისინი აღარ იყოს ტვირთი ჩემს მხრებზე.'

Წინ მოძრაობა

მე მესმის, რომ ზოგიერთ ადამიანს შეიძლება თეოლოგიურად შეებრძოლოს იმ აზრს, რომ ღმერთს შეეძლო რაღაცის დავიწყება. Ის არის ყოვლისმცოდნე ბოლოს და ბოლოს, რაც იმას ნიშნავს, რომ მან ყველაფერი იცის. და როგორ შეიძლებოდა მან ყველაფერი სცოდნოდა, თუ ის ნებით ასუფთავებს ინფორმაციას მისი მონაცემთა ბანკიდან -- თუ დაივიწყებს ჩვენს ცოდვას?

მე ვფიქრობ, რომ ეს სწორი კითხვაა და მინდა აღვნიშნო, რომ ბევრი ბიბლიის მკვლევარი თვლის, რომ ღმერთმა არჩია „არ დაიმახსოვროს“ ჩვენი ცოდვები, რაც იმას ნიშნავს, რომ ის არ იმოქმედებს მათზე განკითხვის ან დასჯის გზით. ეს არის სწორი თვალსაზრისი.

მაგრამ ზოგჯერ მაინტერესებს, ვართულებთ თუ არა საქმეს, ვიდრე საჭიროა. გარდა იმისა, რომ ღმერთი ყოვლისმცოდნეა, ყოვლისშემძლეა - ის ყოვლისშემძლეა. მას შეუძლია გააკეთოს ყველაფერი. და თუ ეს ასეა, ვინ ვარ მე, რომ ვთქვა, რომ ყოვლისშემძლე არსებას არ შეუძლია დაივიწყოს ის, რაც მას სურს დაივიწყოს?

პირადად მე მირჩევნია ქუდი ჩამოვიკიდო მრავალჯერ მთელ წმინდა წერილში რომ ღმერთი კონკრეტულად აცხადებს, რომ არა მხოლოდ აპატიებს ჩვენს ცოდვებს, არამედ დაივიწყებს ჩვენს ცოდვებს და აღარ ახსოვს ისინი. მე ვირჩევ მის სიტყვას და მისი დაპირება დამამშვიდებლად მიმაჩნია.